احمد الحسن

 سرنوشت دشمنان حسین علیه السلام در کربلا
 سید احمدالحسن علیه السلام :
 فأما الحكّام الظلمة فقد قتلهم الحسين عليه السلام، و بيَّن بطلان حاكمية الناس بكل صورها، سواء كانت بالشورى فيما بينهم (الانتخابات) أم بالتنصيب من الناس، وبيّن الحسين عليه السلام أن الحاكمية لله سبحانه و تعالى لأنه مالك الملك، فله أن ينصب سبحانه و تعالى و على الناس أن تقبل تنصيبه و من يرفض تنصيب الله سبحانه و تعالى فقد خرج عن عبوديته سبحانه كخروج إبليس لعنه الله لما اعترض على تنصيب آدم عليه السلام خليفة لله في أرضه و رفض طاعته و الخضوع له فلا يستجلبكم إبليس بندائه و لايُعديكم بدائه قال تعالى «قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» (آل عمران، ۲۶). و أما العلماء غير العاملين فقد فضحهم الحسين عليه السلام و أزال برقع القدسية الزائفة عن وجوههم المظلمة النتنة و بقي موقف الحسين عليه السلام في كربلاء ميزان الحق و العدل و التوحيد يستعمله من أراد استعماله في كل زمان ليرى من خلاله الوجوه الممسوخة لعلماء الضلالة غيرالعاملين من وراء براقع القدسية الزائفة.
 و اما درباره حاکمان ظالم، امام حسین علیه السلام همه آنها را کشت و باطل بودن حاکمیت مردم را به هر نحو ممکن آشکار و رسوا ساخت، حال این حاکمیت چه به وسیله شورا (انتخابات) بین آنها بود و چه با منصوب کردن از ناحیه مردم.
 و امام حسین علیه السلام آشکار کرد که حاکمیت برای خداوند است زیرا اوست که مالک ملک است و این حق اوست که برای مردم حاکم را برگزیند و بر مردم واجب است که بپذیرند. و هرکس انتخاب خداوند را رد کند همچون ابلیس لعنة الله عليه از درگاه بندگی خداوند رانده می شود، آن زمانی که بر انتخاب آدم علیه السلام خلیفه خداوند در زمینش اعتراض کرده و اطاعت و تسلیم در مقابل آدم علیه السلام را رد کرد. پس مواظب باشید که ابلیس با ندایش شما را از راه به در نکند و به بیماری خود (منیت) شما را دچار نسازد. خدای متعال فرمود: «بگو بار خدایا تویی که صاحب فرمانروایی هستی، هر آن کس را که خواهی فرمانروایی بخشی، و از هر که خواهی فرمانروایی را باز ستانی، و هر که را خواهی عزت بخشی، و هر که را خواهی خوار گردانی، همه خوبی ها به دست توست و تو بر هر چیز توانایی».
 و اما درباره علمای بی عمل، امام حسین علیه السلام آنها را رسوا و خوار کرد، و نقاب مقدس نمایی ظاهری را از صورت های سیاه و پلید شان برداشت. و آنچه در ایستگاه امام حسین علیه السلام در کربلا باقی ماند ترازوی حق و عدل و توحید بود که هر کس بخواهد از آن در هر زمان استفاده کند تا از خلال آن، چهره‌های مسخ شده‌ی علمای گمراهِ بی عمل را از پس آن نقاب‌های مقدس ظاهری بشناسد.
 خطبه نصیحتی به طلاب